Historyczna kamienica na Pradze poddawana gruntownemu odnowieniu

Zakończył się niedawno remont przy ulicy Konopackiej, gdzie znajduje się historyczna praska kamienica z numerem 15. Kamienica ta, która powstała tuż przed wybuchem I wojny światowej, była własnością rodziny Sochockich. Miasto znacząco przyczyniło się do finansowania prac remontowych, przyznając dotację w wysokości ponad 237 tys. złotych.

Jest prawdopodobne, że budowla pierwotnie nie była otynkowana. Badaczka stratygraficzna uważa, że najstarsze warstwy tynku na budynku pochodzą z lat 30. XX wieku. Kamienica ma prostą formę, luźno nawiązującą do stylu klasycystycznego. Przebyła II wojnę światową bez istotnych zmian w swojej strukturze. Na zdjęciach archiwalnych z lat 70. można było jeszcze dostrzec ślady ostrzału na elewacji, które następnie zostały ukryte pod warstwami nowych tynków podczas jednego z późniejszych remontów.

Prace remontowe przeprowadzone w ostatnim roku miały na celu poprawę stanu technicznego budynku i przywrócenie mu dawnego wyglądu. Szczególnie pilne było odnowienie balkonów, które były w alarmującym stanie i stanowiły zagrożenie dla mieszkańców budynku oraz przechodniów. W trakcie prac balkony zostały całościowo odrestaurowane, a oryginalne balustrady poddano starannym pracom konserwatorskim w specjalistycznym warsztacie. Po oczyszczeniu i naprawie, elementy te zostały ponownie zamontowane na balkonach.

W trakcie remontu z elewacji usunięto wtórne tynki i przemalowania, odkrywając pierwotną kolorystykę, która różniła się znacząco od obecnej. Okazało się, że pod warstwami późniejszych wypraw i farb znajdowały się niemalowane tynki w szarym kolorze. Niestety, ze względu na charakter materiału, którym były one pokryte w latach 80., oryginalne warstwy uległy poważnemu uszkodzeniu i nie nadawały się do zachowania. W wyniku tego postanowiono je całkowicie odtworzyć, używając materiału o składzie i kolorystyce identycznej jak pierwotna.

To nie jedyny remont historycznej elewacji przy ulicy Konopackiej sfinansowany przez miasto. W 2023 roku, dzięki wsparciu samorządu warszawskiego w wysokości ponad 290 tys. zł, przeprowadzono remont sąsiedniego budynku z numerem 17. Było to zadanie wyjątkowo trudne, wymagające dużego doświadczenia wykonawcy.

Fasada tego modernistycznego budynku z 1938 roku została wykonana w unikalnej technologii. Pokryto ją całkowicie twardym tynkiem szlachetnym z dodatkiem drobnego marmurowego kruszywa, który następnie wypolerowano do gładkości zbliżonej do szlifowanego lastryka, nadając budynkowi elegancki wygląd. Niestety, po wojnie budynek został pokryty brzydkim tynkiem fakturowym typu „baranek”, który całkowicie zasłonił pierwotną urodę.

Wykonawca miał więc trudne zadanie – usunąć powojenną zaprawę, która silnie związała się z przedwojennymi tynkami, a następnie naprawić pęknięcia i ubytki. Udało się zachować jak najwięcej oryginalnej substancji. Ubytki zostały uzupełnione przy użyciu starannie dobranych materiałów, a następnie delikatnie scalone, co pozwoliło osiągnąć efekt końcowy jak najbliższy oryginału.